Mijn gedichten zijn veelal geschreven uit wat ik hoor en zie in dit leven...
Het luister...
Herinnering ... komt het... blijven... niet klagen...
Gewoon... laat rusten... emotie parkeren...
Kunstzinnig... mijn pen... in hand ... omhelst...
In delen gebroken... het luister... ga verder...
Puur vertoon...geflonker en licht... in stille geest...
Dieper dan diep...stukje bij beetje...
Weerleggend in toen... de dromen... een waan...
Het hoofd... omhoog... het leven is... eindig...
Verstillend... in mij...
Dromen in ...beeld... de brieven verpakt... in...
Blauw lint...het rood van... je ogen...
Verscholen in diepte...Van schaduw...
Bloesem.. en riet, weggevaagd...door dag van...
Beminnen... en teder de ... halmen...het water ...
Werd donker... met maan lichte... vlekken...en schimmen...
Stilte de... gedachten....verdriet zo... verscholen...
De dans is... gedanst...
De adem nog... warm... en mond...
Zacht...gekust door de ... sferen... verstillend... in mij...
Maar één stap... Te ver...
Het hoofd zo vol...niet compleet met...het heden...
Verwaait naar... toch sterk... en bloesem dat...
Ja bloei... naar morgen... de ochtenddauw...
Maar soms... als stof... vervlogen in tijd...
Het dorp... in lens van ... en zie...de tekst...
In licht van haven... sereen... ja zacht...
De schipper... verteld... de storm... verleden...
Het water... zo stil nu...maar één stap...
Te ver...
Mijn vingers....
Mijn vingers... ze strelen... het leven...
En raken... beroeren.... de mond...
Mijn woorden... gesproken daaruit...
Gebaren ... het niets... soms zinnig...
Adem... in stilte... verdampt...
In nachtelijk... duister... de ochtend...
De blindheid... beleven... in licht...
Voetstappen... golven... een rimpeling...
Dromen... in ziel... verstomd... restanten...
Maar schaduw... ja blijvend...mijn vingers...
Ze strelen ...het leven...
Een goede vaart....
Voor een vriend geschreven...
Het zand... glijd door zijn vingers...
De geur van water... hij snuift het op...
Zijn ogen dicht...een landrot... nee...
Zal hij nooit zijn... In hart... maar ziekte...
Bracht hem langzaam ...aan de wal...
In net gevangen...Maar zonder spijt...
Hij houdt van haar...zijn vrouw... zijn maatje...
Het schip dat bleef... voor hem zijn kind...
Zijn licht... zijn haven... ja zijn thuis...
Mijn stoere schipper... ik wens jou...
Een goede vaart... maar geen... vaarwel...
En ik.... ik neem ze mee....
Zal ik nu maar gaan slapen...of wachten nog op jou...
Zal ik nu maar gaan dromen... of denken... kom toch gauw...
Of laat ik mij meenemen.... op dromen van de zee...
Met jou dan als mijn stuurman... en ik.... ja ik mag mee...
De golven zingen zachtjes... het lied voor jou en mij...
Ik voel me in je armen... zo veilig... en vertrouwd...
Want jij... je zou er zijn ja...met liefde... net als toen...
Ons schip zou ons dan brengen... naar sferen van ons twee...
Ach ja....maar dit zijn dromen...
En ik.... ik neem ze mee....
De klanken van toen...
Een lucht zonder kleur... de woorden doen pijn...
Het vinden... van liefde... versmelt de kristallen...
In naaktheid van toen... gedompeld in tranen...
Verward door de tijd... achter schaduw van heden...
Maar dromen... gedachten...in hoofd nu gevangen...
Ooit was je mijn stem...mijn ogen ... mijn mond...
Met het water verweven...lig jij nu in baai...
En meeuwen... ze vormen... de klanken van toen...
Lopen door leven...
Woorden in dromen... schuilen in jou...
Kijken... en zoeken... geen vreugd zonder pijn...
En hoop... stil gedreven... niet wetend...
De schoonheid verborgen... en mijmer... gevoel...
Gebogen... een tak... streling van hand...
Mijn dwaling... mijn duister... mijn binnen...
Wordt licht... door morgen... raak aan...
Fluister ... aan water... wachten op.... ja...
Lopen door leven... de voetstap is daar...
Melodie van...
Nieuwe dag... in zon gegoten...
Herinnering... water... mijn adem wuift...
Mee op de mast... en wieken ze waaien...
Mysterieuze van vroeger... wandelt in heden...
Gedachten in zilver... de toekomst in goud...
En spreek... zonder woorden...loop door het leven...
Kijk niet naar gister... vergeet je verdriet...
Symphonie ... in akkoorden... de snaren bespelen...
Melodie van ... je toekomst...ze trilt in je heden ...
Voor anonieme schrijfster. Gedichtje op je briefgegevens.
Het draadje versleten...
Ooit zo kostbaar... die liefde voor hem...
Je rimpeltjes...zei hij...hij vond ze zo mooi...
Je gaf hem zo veel... en dacht... krijg terug...
De draad was van goud... Nu dun en versleten...
Hij nam toen beslissing... naar elders te gaan...
Jij kon hem niet volgen...het deerde hem niet...
Vertrok... zonder jou...alleen ...naar de polder...
Jou liefde was groot... en liet hem niet los...
Je dacht... geven en nemen...maar hij nam te veel...
Met je verjaardag... alléén maar een kaartje...
Voor hem niet méér waard...Een traan veeg je weg...
Maar morgen... je ademt... de geur van een roos....
Je eigen IK vinden... al vloeien er tranen...
Ooit zul je weer stralen...
AAN DRAADJE VAN GOUD !!
Mijn bagage...
Mijn glimlach... zo diep...als bagage te dragen...
Het lot in mijn handen... en kijken naar morgen...
Lach... wind... en de adem... met glinster in ogen...
Zo ver... toch dichtbij... de echo nog hoorbaar...
Een voetstap... gefluister...Maar wolken ze braken...
En woorden verstild...ze zijn niet gesproken...
De dag... ja zo anders... de avond... ze valt.....
Als bagage te dragen....
Laat me even...
Het donker gevoel ...beheerst nu je leven...
De laatste letters... ze raken je blad...
En pijn ... als doornen... ze prikken je lichaam...
Gedachten verdwaald... chaotisch het hoofd...
Ooit vloog je nog mee... op wolk van de liefde...
Een arm... ja nodig.. een mens die begrijpt...
Zo bang... zo alleen... niet weten...
Reden tot tranen... ach nee... laat me even...
Het zand in mijn zee...
Dwalen door... grijpen naar...
Diamanten geslepen... in naaktheid van ziel...
Verloren in duister... van lieflijke geuren...
En vallen uit palm.. van hand naar benee...
Op sluier van waas... in stilte.... gebeuren...
Buiten niet open... het binnen zo toe...
Gewandel naar ooit... van dag die verschijnt...
Emoties beroeren... het zand in mijn zee.
Het denken in ruste...
De inkt, ze droogd... in schrijven van hand...
En letters getikt... de kleuren van rood...
Geruisloze de adem... verdronken door zucht...
Ogen ontwaken... het innerlijk spreekt...
Mijn armen omarmen... en dromen van morgen...
De stappen... ze lopen... en ruimen de dag...
Emotie`s beroeren... het zien van mijn staren...
Het denken in ruste... verblijf in mijn hart...
Mijn park.... ...
Zo stil... tussen het water... en nevel... in park...
Denkend aan morgen... mijn voetstappen daar...
Verblijf in eigen... de dag geleefd...
Met schim over water... een foto... ze spiegelt...
Illusie... of hoop... het leven gerijpt...
In krachtige stilte... ja... denken in donker...
Ontwaken in licht... met schaduw van dag...
Mijn blad vers geschreven... en nevel...
Mijn park...
Het leven.... ...
Mijn leven.... verrijkt... het geven, ook nemen...
Gevoelens... het koesteren in warmte... van jou...
Hoe verder.... verliezen... verloren...niet weten...
De draadjes.... gebroken... toch hou ik de eindjes...
Vast... met knopen...in mijn hand...
Leidend naar mijn...vertalend naar...
De schoonheid van liefde....fragmenten... de passie....
De weg... onbekend.... ...
Hart... dwalen aan lucht... in wind van nacht...
De rode wijn... vloeit aan de hemel...
Maar drupt langs af... in handen van toen...
Illusie... geluk... het stilstaan in water...
Met zoekende ogen... de woorden gestreeld...
Passie in ziel.... het zachte verlangen...
Het reizen in jou... naar weg.... onbekend ....
In woorden.... ...
Avond.... oh ruste... Muziek...zo tastbaar.... zacht...
Mystiek en schoonheid... verlangen... brand in adem...
Schittering... met sterren zwoel...zwijgen in dromen...
De mond... in gloed... en glans... van beet...
En smaak... oneindig... gedacht... in liefde...
Getocht in ader.... emotie... zo weerloos...
Klanken openbaren... van rozen... en bloesem...
Het naakte gesmolten... in woorden van saam...
Het vuur is verbrand.... ...
Gekunstelde naaktheid... van leven... ik zie...
Verandering in leven... sluit ogen... nu toe....
Ik koester de moed... in mijne... in leven...
Het pure .... onschuldig... zwaar... en een traan...
Onbesproken ... woorden... nestelt... in stilte...
Laat zon... in het hart... en lach... om de lippen....
De top... zonder einde... soms loop je alleen...
Maar opgeven.... nee.... het vuur is verbrand...
Een pad ... zonder einde.... ...
Sta even stil... kijk niet achterom...
Sluit je ogen... maar niet voor alles...
Ga niet vechten... alleen voor elkaar...
Kijk naar de avond... vergeet geen morgen...
Laat regen stromen.... `t verbergt je traan...
Wist... het is stille... voelbaar geschilderd ...
En parfum... het sprenkelt... mijn levensboeket...
Verdronken in kleuren.... en zoete van adem...
Dichterbij... verder....een pad zonder einde...
Het volgende gedicht heb ik geschreven voor iemand,
Wier leven nooit meer hetzelfde zal zijn.
U Een reis... niet weten.... ...
Elk moment een beetje verder...Elk moment een traan erbij...
En toch die lach... ja, je moet verder...
Maar leegte komt... in eenzaamheid...
Verwarring en onrust... innerlijke pijn...
Het zicht wordt wazig... de mist blijft hangen...
En dalen af... de berg benee...
De woorden ontkracht... in leven van jou...
Mijn handen omvatten... wat is in het heden...
En maken een reis.... niet weten waarhene...
In stilte van adem.... ...
De vorige dag... neemt afscheid aan morgen...
Mijn deur staat nog open... met sleutel erin...
Het water verdronken... in stroom van de toekomst...
Zo lang als het pad.... door heuvels van zand ...
Wat glipt door mijn vingers... als tranen in dal...
Mijn lippen ze kleven... herinnering zoet...
En hart... ja het voelt... als rozenboeket...
In stilte van adem ... veel liefde gelegd....
Tast in het duister.... ...
In ziel van jou.... en leven van ander...
De uren zo stil... verstrijkt met de dag...
Beschermend tot avond... omarmd aan de morgen...
Waar is de haven... de kleur van de liefde...
Mijn woorden niet willen... en weten waarheen...
Jou lichaam beroeren... het zwijgen in mij...
Gebarsten het glas... mijn hand door je haar...
Onzichtbaar in nu.... ik tast in het duister...
Was ik maar.... ...
Was ik maar sterk... ik zou dragen de zon...
En warmte gaan brengen .... in ieder van jou...
Was ik maar maan... wat zou ik gaan schijnen...
In stralen van donker... En paden van zand...
Was ik maar wind.... ik woei alles weg...
Van woorden die kwetsen... in wereld van jou...
Ja... was ik een ster... wat zou ik toch stralen...
In liefde en licht...
Maar ik ben maar een glimp...
De rafels en gaten.... ...
De rafels en gaten.... tot in het vandaag...
En passie... ja leven...emotie... verward...
Lezend mij nu ... en blad stil beschreven...
Penselen ontwaken... in kleuren ... op vleugels...
Voelde mij... verweven met purper...
Van nacht in nevel... gehuld met de dauw...
Terug naar stekje... verbonden met aarde...
Maar leven in schoonheid.... met rafels en gaten.....
 |
|