Mijn gedichten zijn veelal geschreven uit wat ik hoor en zie in dit leven...
Lente...
De horizon daar...oh mooi ochtendgloren...
Mysterie natuur...van water en zon...
De lucht zo helder...een dag weer geboren...
Met druppels zo zwoel...op blaadjes van lely`s...
Sluit even de ogen...geniet in gedacht...
Ik ruik nu de geuren...van rozen...jasmijn...
Die magische lente...zijn kleur en zijn pracht...
Want weet je ...die lente...
Heeft mij in haar macht !
* 19-02-1915 U 18-03-2007
Voorgoed voorbij...
Je laatste woorden.... ik ga slapen....
Stilletjes ben je weggegaan...
Vrijheid voor eeuwig... nu niet meer gevangen...
In gedachten zo troebel.... en niet meer bewust...
Van het leven.... wat je leefde... in liefdevol huis...
Je lach zal ik missen... je was steeds zo vrolijk...
En nam je mijn hand... zo dankbaar en lief...
Ik gaf je een zoen... niet wetend .... de laatste...
Vaarwel lieve moeder...
Ik weet .... het is goed....
Dag lieve schoonmoeder.
Liefs Willeke.
U Overleden op 26 jarige leeftijd ,op 7 april 2007
Gerhard van Driesten.
Rust zacht...
Onze ogen vol tranen...Begrijpen...wij... nee...
De dag was zo zonnig...Zo zonnig als jij...
Je lach... die je lachte...Je humor alom....
Een leven nog vòòr je...het mocht niet zo zijn...
Stille muziek nu .... herinneringen....
Bedankt voor je inzet...Je steun en je trouw...
Rust zacht...lieve Gerhard...
Wij hielden van jou.!!!
Stille droom...
Bdroefde blik.... een zucht zo diep...
Sluier van nevel...troostende stilte...
Regenbogen op je pad...lopen door dromen....
Schuilen voor je tranen...
Vlucht in de lucht....
Ik luister... maar ook fluister...
Kristal in mijn hand...maar zie niet de prijs...
Verdwalen in leven...blijf in de roes...
Loop door de schemer...het zand glijdt weg....
Morgen wil ik lopen...dansen in het groen...
Mijn lach gestolen....
Stille droom...
Jouw Symfonie...
Mijn ogen verslinden.... de morgen van nu...
Wil praten... nee fluister....mijn bevende hand...
Een snaartje... muziek ja....verdwijnt in de dauw...
Rimpels....ja zichtbaar....water... niet glad...
Mijn adem... ze stokt.... mystiek... schittering...
De puurheid ontmaagd....door zwijgen van ziel...
De tonen... in verte....
Van jouw symfonie....
Wat stil...
Mijn tranen ze vloeien... van stille verdriet...
Ik wil graag nog doorgaan....met wat ik nu doe...
Geef mij nog wat ruimte .... en zeker wat tijd....
Om veel af te maken...wat ik nog graag wil...
Het leven zo kostbaar....
Maar ik ben .... wat stil....
De vlam...
De vlam met gloed...gaat ze doven... voorgoed...
Muziek vervult de kamer...
De kruimeltjes van het geluid..Ik fluister nu in stilte...
Het water valt over mijn schrijversblad..
Jou armen mijn leven omsluiten...
Mijn woorden naar jou...veelvuldig vloeien...
Die mijn gedachten laten gloeien...
Was er nu toch maar...wederzijds meer begrip...
Het brengt ons nu tot zwijgen...
Ga ik op reis...ik neem het mee...
Herinnering dan... aan ons twee.....
Jij liet me veel beleven...En gunsten mij gegeven...
Nog één keer wil ik dat je weet....
Ik zal je nooit vergeten..!!
Mijn adem...
Hoor mijn adem.... Ik blaas hem weg...
Verdwijnt in de mist... zie de illusie...
Mijn hart ... het bonst...soms uit balans...
Geluiden... verleden.... het heden is daar...
Mijn zin verdwaast... in rijpheid van ziel...
Het lichaam .... een rilling... ogen verblind...
Mijn mond zoek naar woorden.....
Maar wind waait ze heen....
Nachtgeluiden...
Maan heel stil... wind geroerd...
Regen tikt.... op blaadjes van toen...
Herinnering... van nachten in tijd...
Emotie... een traan...een tor op mijn hand...
Ze baant zich een weg.... En koestert de nacht...
Dan loopt ze in web... en raakt zich dan kwijt...
Geluk voor heel even...
Maar toch zonder spijt...
Diepte...
Je ogen , ze spreken... maar mond blijft gesloten....
Geef het leven weer kleur...alles komt goed....
Neem een andere weg... die je rugzak gaat ruimen...
Pak geen donkere paden... maar één met véél licht...
Laat de plassen met diepte... voor al wat ze zijn...
Een roep in de verte.... En weet....
Dat ben jij....
Wazig...
Vrolijk...geliefd... maar oh zo wazig...
Nachten delen... geur van de wijn...
Zachte lippen... ogen toe...
Geen woord gesproken... toch even een traan...
Zwevend van liefde.... ook soms van verdriet...
De nacht word weer morgen...de stem vaag gefluister...
Geluk... ja geluk....
Maar oh.... toch zo wazig...
Ogen...
Ogen .... vaak zeggen ze méér dan veel woorden...
Ze spreken van leed...van smart en verdriet...
Maar ook van veel liefde...emotie... gedachten...
En gaan niet voorbij... voorbij aan hun doel...
Toch worden de ogen... niet altijd begrepen...
Dan valt er een traan... uit oog met gevoel....
Maar in mijn hart ... brandt toch een licht...
De bomen verliezen nu hun blad...
En rozen verwelken op het balkon...
De regen stroomt...ja het is nat...
Maar in mijn hart ... brandt toch een licht...
Fouten maken ... ach wie niet...
Ze zijn toch oh, ...zo gauw gemaakt...
Maar weet je.... niemand is volmaakt...
Maar in mijn hart ... brandt toch een licht...
De wind waait hard...als storm door mijn lijf...
In gedachten ...ogen staren....
Haal ik de eindstreep.....
Ja...ik WIL....
Want in mijn hart....brandt toch nog een licht...
Het pad...
Het pad wat ik nu moet begaan....
Waarom zo lang....
Toch er voor gaan !.....
Het verleden moet gaan rusten....
De lippen toe.... die ik ooit kustte....
De geur zo zoet....herinnering....
Van rozen en liefde....het pad lag bezaaid....
Maar invloed verleden....
Past niet in het heden...
Het verlies... en ook de pijn...
Ze zal altijd...in mijn leven zijn...
Gelukkig Kerstfeest...
Ik kijk nu naar de sneeuw....
De vlokjes op mijn hand...
Alles is verlicht...de duin , en ook het strand...
De lichtjes in de bomen... een hand beroert mijn wang...
Het kerstgevoel komt boven...Waar ik zo naar verlang...
Met warmte en veel liefde...en geur van dennenaalden...
Een late roos ....ik leg ze neer...
Onder mijn boom...en kijk ernaar...
Die roos... ik schenk ze aan eenieder....
Die eenzaam is in deze tijd...
Ik geef ze aan u... met heel veel liefde...
Gelukkig kerstfeest...
Liefs van mij !!
Licht....
Storm en regen...ja veel water...
Ik voel de streling van de wind...
De wolken komen nu wat later...
Ik voelde mij ...heel vaak bemind....
De druppels kussen mijn gezicht....
De storm...ze pakken zacht mijn handen....
En voert me mee nu.... naar het licht...
OOIT...... gaat mijn leven zachtjes verder...
En zal de pijn vast minder zijn....
Mijn hoop....ja hoop...vervlogen.....stervend...
Was deze tijd al maar voorbij....
Vaarwel...
Tijden ja....ze gaan voorbij.....
Afscheid nemen .... van verleden...
De mond... ze lacht....haar ogen zo droef.....
Gedachten...verlangen... het zal er steeds zijn....
Maar kan het niet aan...
Zo verder te gaan.....
En nu ben ik....ik.....en niet langer wij....
Blijf jij wie je bent....Mijn boek valt nu toe....
Ik kijk naar een vogel....
Zeg zachtjes.....houdoe.....
Morgen...
Kus de morgen...even wakker...
Put je kracht nu ... uit de zon...
Proef je tranen...laat ze lopen...
Zo zout...zo zilt...stille momenten...
Geruisloze wind...je ogen gesloten...
Toch zie je de lucht...de wolken ze drijven...
Je handen gebaren...De bries neemt ze vast...
Ze blaast je traan...en kust je ogen...
Genot van stilte...de zon....ook voor jou...
Ik ben de roos...
En zal dat altijd ook wel blijven...
In goede en in slechte tijden...
Al gaan de blaadjes wel verwelken...
De stelen zijn ook niet meer sterk...
Maar toch zal zij...zich goed verzorgen...
Haar rug nog recht...en ook nog morgen...
En verder ja...ze wil niet weg...
Zo veel te doen...nog steeds niet klaar...
Want ja de tijd...
Ze is niet daar...
Tranen aan een draadje...
De rugzak...oh wat is ie zwaar...
Een web van draadjes ...mooi gesponnen...
Ertussen de tranen...als kristal...
De stilte nu...nog stiller dan stil..
Woorden ...ze zeggen...nooit genoeg...
Een mistgordijn...ze blijft nu hangen...
Gevoelens klem...door alle mist...
De tranen blijven...ook gevangen...
In draadjes van web...
En ja...ze verlangen..
Een certifikaat...ja een van geluk...
Dat rugzakje zwaar...verlicht wordt ...geen druk...
Mijn bestaan...
Een bron van liefde...een vat emotie...
De kracht ontglipt me telkens weer...
Ik mis mezelf...Ik mis de storm...
Die door mijn hart ging...keer op keer...
Een gevoel van tintelingen...
Zo verward en zo spontaan...
Ik mis mijn ik.....ik mis mijn alles...
Waarom mis ik toch...mijn bestaan...
Traantje...
Mijn ogen gesloten...erachter een traan...
Ze glijd naar beneden...als water van raam...
Ze stroomt steeds maar verder...
Zo sierlijk ...met stijl...
Want soms maakt mijn traantje...
Verdriet...soms ook blij...
Toch stroomt ze nu verder...
Bevrijd me van pijn...
Bedankt lief klein traantje...
Je zult er altijd zijn...
Uniek...
Jij bent uniek...
Jij bent een vriend...
Jij bent er voor eenieder...
Dus... ook voor mij...
Jij helpt de mensen...als ze vragen...
Vaak uit jezelf...
Je zult niet klagen...
Ik ben je dankbaar...
Als een mens...
Die je koestert...
Ja...ik wens...
Dat ook jou leven...
Mooi mag blijven...
Met véél liefde...
In het heden...
Voor Herman...
Hij leest elke week gedichten voor op LOE Elburg.
Nachtgedachten.
Jou programma is voor velen...
Even rust...
Ogen dicht...geen bevelen...
Ontspanning ...ontlading...
Zo mooi en sereen...
Zoals jij verteld...
Nee...zo ken ik er geen...
Met warme stem...
Emotie ...Ook blij...
Ga door beste Herman...
Een groetje van mij....
Liefs Willeke.
Heel stil...
Heel stil...gaat mijn adem...en zucht...
Heel stil...klopt mijn hart nu...ik rust...
Heel stil... zijn mijn handen...ze worden gestreeld...
Heel stil...zijn mijn ogen...Ze kijken naar jou...
Heel stil...is mijn stem nu...jij fluisterd me toe...
Heel stil ...oh zo zachtjes...
Ik ben ook zo moe...
De strijd...
Ondergaan..nee...aan wat men soms voelt...
Je wilt dan zo graag...
Dat men snapt...wat je bedoelt...
Je wilt het graag ...goeddoen...
De strijd...oh ...ja zwaar...
Toch zijn er dan vrienden...
Die echt van je houden...
Maar kunnen niet voelen...
Wat jij ondergaat...
Want pijn....tegen pijn...
En traan...tegen traan...
Ze kunnen niet snappen...
Ja... laat het maar gaan...
Druppel...
Een druppel als kristal...
Een druppel uit de kraan...
Ze druppelt als drup...
En soms als traan...
Regeert ook in liefde...
Maar ook in verdriet...
De hemel..die drupt soms..
En laat haar ook vallen...
Maar als er geen drup is...
Heb jij geen bestaan...
De voet van mijn glas...
De voet van mijn glas.... ze glanst, ze schitterd...
Het glas waaruit ik dronk...
rode wijn...stilte...kaarslicht...
Ik hoor de echo ...van mijn adem...
Het golven en ruisen.....van mijn hoofd...
Mijn hart...het trilt...van zoet verlangen...
Ik dwaal...ik zweef...op golven genietend...
Droom weg...naar de nacht...
Op wolken...zo zacht...
 |
|