Mijn gedichten zijn veelal geschreven uit wat ik hoor en zie in dit leven...
Levensweg...
Voer mij over
oceaan...levensweg..verdergaan?
Tranen vloeien..gekoesterd
verlangen...
Vrijheid voor eeuwig..of altijd gevangen...
Ben mezelf nu
even kwijt..het doet me zeer...
Want ik...ben ik niet meer...
Laat de wind
nu heel zacht blazen...
En laat mijn blik...nog één keer
dwalen...
Ik ben de roos...
Ik ben de roos...
In de sneeuw....
Maar ook in het voorjaar...
Ook in de zomer...
En in de herfst ben ik daar...
Altijd zal ik er toch zijn....
Al is het winter...
Men krijgt mij niet klein ....
Ik zal vechten ...als een leeuw...
Want ik geef niet op...
En ga niet heen...
Ik ben de roos...
Al ben ik broos...
Dat ene lied...
Dat éne lied ... ik voel de passie...
De symfonie ...van het licht...
Stilletjes ...oh prachtige klanken...
Stil omarmen....vervoering ,beroering...
Alles om je heen vergeten ...
het geluid en ik...alleen ...
ik hoor de muziek ...voel de passie van het ritme...
verlies me...in klanken ...ze raken me diep...
De klanken vertellen...
mijn eigen verhaal ...
Ik wacht...
Glipt het leven.... uit mijn handen...
Knip met vingers....zeg... niet waar...
Ik weet.. het leven duurt maar even...
Kronkelende wegen... ze sluipen...gaan door...
Is morgen vandaag...of morgen toch nieuw...
Doolhof...ja....uitweg...nee...
Rugzakje vol...er kan niets meer bij...
Ach...laat het maar gaan...
Ik wacht in de rij...
Verloren...
Het hart verloor...verstand overwon...
Maar moe...gemist...verloren...
Gevoelens van angst...verdriet...oh die pijn...
Gedachten beneveld...verstikt...zo benauwd...
Het hoofd zo dronken...zo leeg en zo kil...
Stamelen .. vallen... verdwaald in gevoel...
Lachen... verdriet... het gaat soms toch samen...
Laat mij toch nog leven...geef mij nog wat tijd...
Het glas voelt koud aan...
Laat mij nog niet gaan...
Een roos...
De rode roos... wat is ze broos...
Door vele bemint...ze wilde graag stralen...
De dauw op haar blaadjes.. ze worden zo zwaar...
Haar kopje gaat hangen...de tijd...is ze daar...
Ze voelt zich zo klein...alleen in het duister...
En ook nog die pijn...En weet je...
Haar blaadjes ze vallen... de steel is verdort...
Ze zwaait nog heel even...
Haar leven was kort...
Verzonken...
Verzonken..te staren..Verdrietig als het
ware...
Steeds maar te wachten...Gepeins..in
gedachten...
Vriendschap..ja..momenten delen...
Elkaars geheimen
weten...
Want vrienden zijn er niet voor even...
Jij kwam ooit toch
eens...in mijn leven...
Jou vriendschap is fijn...
Laten we er
altijd...
Voor elkander zijn.
Mijn droom...
Een glaasje wijn... een rode roos...
Dromen... ja dromen... oh bloos...
Koester...teder...zacht...Ritme van de nacht...
Ogen gesloten...tastbaar...dichtbij...
Ik volg de contouren...van ster en van maan...
In ochtendgloren nevel...met web en met dauw...
En bladeren... ze vallen... de herfst komt nu gauw...
Mijn armen omarmen... het nieuwe seizoen...
Ik droom nu weer verder...
Van nu... En van toen...
Lieve Mia...
Ontroerd door je woorden,...
Een brok in mijn keel...
Je dochter verloren...
Mijn hart krimpt ineen...
Ik wil je nu troosten...
Al weet ik niet hoe...
Al ben ik een vreemde...
Deze roos komt JOU toe !!
Heel veel liefs en sterkte gewenst van mij !
Willeke
Mijn gedachten...
Soms gaan ze mee...op golven zo hoog...
Met eb en vloed...en regenboog...
Mijn levensweg...mijn fantasie...
Het baant een weg... mijn wieken draaien...
In ademloze vlucht...gedachten....een zucht...
Verlangen naar...gevoelens van...
De vlam niet doven...het vuur laait op...
De toppen gekend... het tranendal zeker...
Het zijn nu kristallen...ze schitteren door...
Verhuizen !!
De dozen zijn nu uitgepakt...
Het zonnetje
schijnt...ja in mijn hart...
Mijn reis naar hier...
Wat was die
lang...
Een nieuwe stap...geen weg terug...
Ik kijk in
ochtendgloren...
En lach... en zing...kijk om me heen...
Mijn nieuwe
huis... Het is geboren !!
De schittering...
Eens was eens...Ooit was ooit...
En vroeger...Was
vroeger...
Begin...Nu begint...
Want gister...was gister...
Maar
`k leef voor vandaag...
De kleuren...ze leiden...
`k Verdwaal in de
gloed...
De schittering oneindig...
Ik weet... Het is goed !!
Blik zo wazig...
In dromen zwijgen...binnenin verdriet...
Rilling...blik zo wazig...turend over mist...
Golven...vogels in de storm...
Het pad loopt dood...de adem langzaam...
Stukje
verleden...Rots in de branding...
Vloedgolf heel hoog...langzaam
verdwijnen...
In woelige waters...
De glimlach... zo moedig...
Maar
blik oh zo wazig...
Angst begraven...
Had ik mijn angst begraven...Was ik weer
positief...
Maar het licht is donker...als mist zijn mijn tranen.
Gevoel
ebt weg...mijn lach is niet echt...
Lichaam verdoofd...storm in het
hoofd...
Ik val...maar moet ook weer opstaan...
Want ja.. ook ik moet
verder gaan...
Mijn tranen vormen letters..
Ik gooi ze op een
hoop...
En spel het woordje zonnestralen...
Ze drogen mijn tranen... en
ja...
Ik ga door !
Herinneringen...
Ogen...stem...gebaar... Een mens zo
weerloos...
Ja ik staar...
Vriend... ver weg...Zomaar gekregen...
Het
leven leeft... Met droom ...verdriet...
`K probeer te zingen...
Op
melodieën van herinneringen...
Want het leven leeft....En gaat maar
door...
Met jou... met mij...Ook de natuur...
En rozen ja...ze zijn mijn
stuur....
Dromen
Mijn vingers ze glijden...langs blaadjes van rozen...
Trillend...en sierlijk...als liefde...verlangen...
Dauw in de
verte...schittering nabij...
Gedragen door wolken...kijk ik naar
benee...
En laat me verleiden...met liefde van bei...
Dromen...ja
dromen...
Ze blijven van mij.
In de stilte...
In de stilte van mijn hart.
Zitten tranen,,,
opgeborgen...
Vluchten...vliegen...dromen...smart..
Anders?...nee...véél
te zacht...
Als heldere ster...in zwarte nacht...
Voel de kou...van
schijnsel maan...
Mis de warmte...ooit ontvangen...
De wind neemt mee...Al
mijn verlangen...
Gevoel verloren...ik verloren...
Ik ben als een
roos...
Teder en broos...
Vallende bladeren...
Vallende bladeren...soms val ik
mee...
Donkere wolken...ver over zee...
Late zomer...midden
herfst...
De wind...ik voel...zonder te zien...
Wolken ...ja
vluchtig...Als bergen met sneeuw...
Kristallen
vervagen...druppels...benee...
Als traan zonder einde...een waterval
daar...
En neemt dan de bladeren..mee in haar verdriet...
Ze stromen...en
stromen...
Ja vallende bladeren...en ja...
Soms val ik mee...
* 30-4-1937 U
22-9-2004
Dag Annie.
Ik heb verdriet.Je gaat nu
heen..
Voorgoed....ja.. naar mam en pap...
Maar je bent nu niet
alleen...
Ze sluiten jou nu in hun armen...
Hun kind....ze zullen jou
verwarmen...
Je weer hun liefde geven...
Die zij jouw in hun
leven...
Altijd en met veel plezier...
Gegeven
hebben...ja...Annie...hier..
In het aardse van je bestaan...
Waar je leven
ooit begon...
Ik heb moeite jou te laten gaan...
Je bent mijn zus...Ik
hou van jou...
Toch wil ik jou nu wensen...
Een goede reis...en heel veel
licht...
Ooit zie ik jou...En alle lieve mensen...
Die mij nu toch zijn
voorgegaan...
Maar leven in mijn hart...
Ook jij hebt daar een plekje
nu...
Ik laat je gaan...dag lieve zus...
Ik geef jou nu...een laatste
kus...
Dag lieve Annie...
De zin...
De zin van het leven...Heeft die zin nog wel zin...
Stil ...de lippen...ogen
..ze sluiten...
Tranen...ze druppen...Als parels op
wang...
Handen...ogen...hart...ze beminde...
Rozen ...niet meer in de
knop...
Haar blaadjes...ze vallen...
Ik sta ...maar niet op...
Wij...
Herinneringen...gedachten...dwalen...
Door massa...van
ons...beteken ik niets...
Littekens verbergen...liefde van toen...
Mijn
hand glijd weg...uit vingers van hem...
Zilte tranen...ooit
bemind...
Laatste uur...met zachte wind...
Wij ...niet
meer...
Alleen...
Verloren...
Hoofd...leunen...maar niet op die schouder...
Haar
hand..ze pakt...maar niet die van hem...
Tranen...ze vallen...Het wordt
alsmaar kouder...
Gedachten...verloren..die diepte...
Liefde...zo
véél...oh ziekte...
Begrepen...nee..zo anders ..zei samen...
Vechten...ja
..tegen veel pijn...
Niets liever...zij wil...van hem toch zijn...
Maar
leven....niet geven...niet kunnen...nu grauw...
Als een roos zonder
druppels...
In de vroege ochtenddauw...
Dromen...
Dromen... in een bed van
rozen...
Luisterend ...naar het beekje klein...
Koest`rend..al die
zonnestralen...
Op je huid...en voel je fijn...
Snuif de geur op...van de
liefde...
Laat haar warmte ...door je gaan...
Zwoelte...briesje..zachtjes
strelend...
De tijd moet even ...stil nu staan...
Geef je over...aan de
zomer...
Geniet nu maar...ja..laat je gaan...
Ja...ook ik....een grote
..dromer...
*30-05-1941U 15-05-2004
Als leven lijden wordt...Is rusten goed...
De klok staat stil...De wind ligt neer...
Mijn beste
vriend...je bent niet meer...
Ineens ben jij nu weg..Een afscheid is er
niet..
Nooit zal ik jou nog zien...mijn hart huilt lieve vriend..
Ik laat
mijn tranen gaan...
En denk aan je laatste woorden...:
``Ik kan niet
meer...Het is voorbij``..
Jij bent nu verlost..Ik blijf dichtbij...
Kan
jou echt niet vergeten...
Een lege plek nu in mijn hart...
Maar met
herinneringen..
Zoveel wat jij me hebt gebracht...
Je had een gouden
hart...Wat jij met mij wou delen...
Je had veel leed..verdriet en
smart...
Je reist alleen nu verder...
Ik moet je laten gaan
voorgoed...
Ga maar vriend...
Het is goed...
Wind...waait...
Wie de wind laat waaien...
Zal ook storm gaan
oogsten...
Het sap van het gras...
Zal het lichaam gaan strelen...
Soms
overzee...ver weg bedolven...
onder de golven...
Een wolk van
dromen...
Lust..smart..wachtend...
Ik waai geen wind...
En oogst geen
storm...
Een reis....
Ik maak een reis...door de diepte van je ogen....
Ik zie het strand...de blauwe zee....
In het daglicht ontvouwt...een wereld van groen...
Mijn ogen ...ze staren...naar dit onbekende...
Jij wandelt...ik wandel...Maar andere wegen...
Mijn reis gaat maar door...gekoesterd verlangen...
Ik dwaal in de nacht...dreig soms te verdrinken...
In tranen van zout...zo zout als de zee...
Oh pijn...ja die pijn...van jou en van mij...
Want wat ik nu zie....
Is ons stil verdriet....
 |
|