Mijn gedichten zijn veelal geschreven uit wat ik hoor en zie in dit leven...

Dit is mijn allerbeste maatje.

Haar naam is Kimar.

Je kijkt me aan...
Met je bruine oogjes.
Zo lief zo trouw...
Zoals jij alleen kunt.
Je pootjes vuil...
Na spelen in modder.
Die oogjes weer...
Gericht naar mij.
Maar lief klein beest...
Je bent toch mijn maatje.
Je geeft me pootjes...
En kusjes te over.
Je bent er voor mij...
En blijft me steeds trouw.
Ga jij nu maar lekker...
Zonder zorgen door `t leven.
En blijf nog lang bij me...
Je maakt me heel blij.!!!

Alles anders...

Anders...alles..niet verwacht...water..ogen...vochtig...
Donker...koud...zwart als nacht...
Storm ...razen...tieren ja...en tochtig...
Woorden ....zeggen....nee..nu niet...
Geef rust nu...begrijp...later...ik wacht...
Weten..nee..wat leven nog bied...
Innerlijk gevangen...
De weg naar morgen...oh zo lang...
Mag hij lang duren...
Want ja...ik ben bang...

Vergeten.

Vergeten...vergeven...Niet meer aan denken...
Begrijpen...verwachten...Verwacht men altijd...
Maar ik..ben toch ik..? Een mens als geen ander...?
En toch wordt die... ik....maar niet wéér begrepen...
Want verleden...moet vergeten...en niet meer aan denken...
Opstand...nu binnen...in hartje van ik...
Achtervolgt ja...beheerst heel het.. ik.. leven...
En niet aan denken...? Ben ook maar een mens...!

Verdoofd...

Gevoel..veel geven...maar angst...weer even...
Woorden...niet zeggen...verdoofd...uitleggen....
Verkeerd doen....je raken...Erbij hangen??....oh pijn....
Wie ben ik...en was ik....verleden..nu heden...
In ogen ..een prikkel...een traantje..verdriet...
Het hart dan verscheurd...die armen ...die lippen...
Die ogen...ze kijken...zo hoopvol...ja liefde...
Nu dwalen in mist...en nachten..gedachten...
Gevoelens...en pijn...en bang ook daarbij...
De angst te verliezen...omdat je moet kiezen....
Soms schijnt ook de zon...al is het met schaduw...
En blijf nu maar lopen...in stilte ...en hopen...

...Mijn gedichten en ik zijn samen....Samen zijn we één...

Laat zien...

Zware tijden...soms niet te vermijden...
En storm en regen samengaat....
En geen gevoel...je achterlaat...
Luister dan even naar de wind....
Die zachtjes ruist...ook voor jou...
Zweef dan mee....denk niet terug...
Laat je ogen weer glinsteren....je wangen weer gloeien...
Neem een roos in je hand...Ruik haar heerlijke geur...
Koester deze momenten...de roos gaat weer bloeien...
Ook zeker voor jou....
Laat zien wie je bent.!!

Een roos voor jou....

Een rode roos...ze is voor jou...
Met kaarsje..wijn..en echte trouw...
Dromen vannacht...ja bekoren...
Wekken...ja jij...voel me verloren...
Je adem...verlangen...passie..en kracht...
Het vuur van de rozen...
Ja liefste....ik wacht.!...

Een reis...

Ik maak een reis...door de diepte van je ogen....
Ik zie het strand...de blauwe zee....
In het daglicht ontvouwt...een wereld van groen...
Mijn ogen ...ze staren...naar dit onbekende...
Jij wandelt...ik wandel...Maar andere wegen...
Mijn reis gaat maar door...gekoesterd verlangen...
Ik dwaal in de nacht...dreig soms te verdrinken...
In tranen van zout...zo zout als de zee...
Oh pijn...ja die pijn...van jou en van mij...
Want wat ik nu zie....
Is ons stil verdriet....

De Vogel....

Kastanjeboom....oud...maar oh.. toch zo mooi....
Herinnering...ja..je blad en je tooi...
De wolken..ze zweven...bewegen vooruit...
Het zonnetje schijnt...maar soms ook...verschuilt...
Een vogel...hij vliegt...heel stil door de nacht...
De ochtend ontwaakt...met veel praal en pracht...
Kastanjeboom...ja...heel mooi...en zo oud...
De vogel...de tak...voor hem waarde...als goud...
Zit stil te genieten...en baden in zon...
Zijn vleugels ...ze glanzen...En slaat ze dan uit...
En vliegt dan heel even...ja eventjes weg...
Om toch wéér te keren...naar takken van boom....
Waar hij kan genieten...van zon en de stilte...
De warmte van takjes...en voelt het geluk...

De vlam...

De vlam met gloed...gaat ze doven... voorgoed...
Muziek vervult de kamer...
De kruimeltjes van het geluid..Ik fluister nu in stilte...
Het water valt over mijn schrijversblad..
Jou armen mijn leven omsluiten...
Mijn woorden naar jou...veelvuldig vloeien...
Die mijn gedachten laten gloeien...
Was er nu toch maar...wederzijds meer begrip...
Het brengt ons nu tot zwijgen...
Ga ik op reis...ik neem het mee...
Herinnering dan... aan ons twee.....
Jij liet me veel beleven...En gunsten mij gegeven...
Nog één keer wil ik dat je weet....
Ik zal je nooit vergeten..!!

De tijd....

De tijd vaarwel...kon het nu maar...
De kou...stuur weg...dus....niet waar....
Je denkt wel ...we delen....vergeten...verleden.....
maar toch weer .....die kou....
Niet delen ...met jou....
De deur staat niet open....
Hij is voor mij dicht....
En steeds hoor ik zeggen....
Ik ben er voor jou...
Maar toch géén deur open...En sta in de kou....
De gaten die vallen...als drup op het ijs....
Mijn woorden...ze vliegen....
De wind neemt ze mee....
En weet je...de tijd.....
En kou ...en verleden....
Soms doet het je pijn....
Maar ach....wat is heden.?.....

Voor Carla.

Mijn ogen vol tranen...
Begrijpen...ik nee...
De dag was zo zonnig...
Zo zonnig als jij...
Een roosje dat geef ik...
Aan jou...ja van mij...
Bedankt voor je woorden...
Je steun en je trouw...
Rust zacht...lieve Carla...
Ook ik hield van jou.!!!

Geheimzinnige natuur...

Schemering...de duisternis valt...geheimzinnige zwarte nacht...
De zee...het kolken...oh mooie golven...
Tastbaar...ja rust...betoverend mooi...
De ochtend...en dauw...duinen.. de heide...
Natuur...
Ze begroet me...De zon...laat zich zien...
Even...en schuchter...Ze kruipt in haar schulpje...
Ik huiver...de wind...Het kolken...

Natuur...

De dag...

De dag....ik pluk...ook regen en wind...
De mist omarmt mij...
Beschermende sliertjes...het zonnetje flauw...
Het schijnt ook voor mij...en ook ja...voor jou...
In tijden van storm...verwarmt zij mijn lijf...
Dromen ..ja vlieg...dan mee met de wind...
Vergeet je ellende...Ja liefde...
Ik vind.!...

Als blaadjes van rozen...

De geur van de rozen...Bekoren...ja liefde...
De storm door je lichaam...en golven...je ziel...
Het suist door je aders...gevoel van verrukking...
Zo warm..en zo teder...als blaadjes van rozen...
Symbool van de liefde...Ze strelen je zacht...
Geniet van dit mooie...
Soms is het gauw (nacht)....

Warmte...

Allen...samen...jij...ook ik...
Knuffel voor ieder...ja ook voor jou...
Warmte geef ik...aan vrienden...geliefden...
Mijn armen omarmen...zijn vaak te kort...
Wat liefde van mij...Ik geef het ook jou...
`K ga verder met leven....
Waar ik zo van hou....!!

Niets te zeggen.....

Soms weet je niets te zeggen...En kun je niets uitleggen...
De angst..oh angst..Je hoofd..het bonkt...
De handen voor je ogen...
Geen woorden...die de pijn verzacht...
Altijd nog hoop...Dit niet verwacht...
Een roos ligt stil nu in mijn hand....
Want weet nu niets te zeggen.....
En kan je niets uitleggen....

...Je kunt je verleden nooit vergeten...Maar door je te concentreren op het heden... Vervaagt het verleden....Soms is iets onvermijdelijk.....

Voor Pim...

Je bent nu niet meer in het land...
Het land van pijn...gegooid met zand...
Wat is het leeg nu...en zo stil...
Mijn tranen stromen...o`h weet wat ik wil....
Aan jou je leven, terug te geven...
En alle liefde van de mensen...
Ja Pim...dat is...wat ik zou wensen...
Verdriet alom...nu duisternis...
In hart van mij...Ja Pim.. ik mis...
Je stem..je alles...ons gegeven...
Jij blijft mijn held...!!
In mijn verdere leven...!!
Dag Pim.

...De goede dingen...Gebeuren op het verkeerde moment....