Mijn gedichten zijn veelal geschreven uit wat ik hoor en zie in dit leven...
Een lach
Zwemmen in de zee...
Voorzichtig strelend water...
Als handen op mijn lichaam...
Voel ik het zout geklater...
Gedachten met de stroom...
Het onbekende ...later...
De liefde in mijn lichaam...
In zee...van mijn gedachten...
Van oorsprong héél spontaan...
Ik lach......dat kan verzachten....
Blijven
Soms valt mijn boekje dicht...
En wil ik toch wel schrijven.
Van morgen en vandaag...
Ik wil zo graag nog blijven.!
Mijn boek dat is nooit uit...
Met al herinneringen.
De bloem die in de knop...
Gebroken niet ontloken.
Een vogel in de nacht...
Met opgeheven kopje.
Een roos aan mij gebracht...
Het ruisen van de zee...
Het in de stilte hangen.
Het roosje neem ik mee...
Een momentje van verlangen.
Mijn boekje open slaan...
En zie,ik ga weer schrijven.
Over morgen en vandaag...
Want o`h ,ik wil graag blijven.!
Zonnestraaltje
Een zonnestraaltje...Geeft je kracht.
En als de zon...Je goed bereikt.
Krijg je de warmte...Van je macht.
Die door je pijn heen bijt...
Hou die momenten .. dan goed vast.
En denk dan over...je eigen kracht.
Die zal er zijn.! Hoe moeilijk soms.
Na leed en pijn...komt zonneschijn.
Geloof daarin.. dan sta je sterk.
Gesteund door vrienden...Al is er maar één...
Je voelt je goed...Je komt er doorheen.!
* 20-3-1940 U
29-5-2000
Afscheid
Je bent niet meer...
Heel ver nu weg...
Je jas is uit....
Je ziel nog hier...
Eens was je er voor mij altijd.!!
De steun. de kracht....
Een grote strijd.
Toen was het op...
Ik mocht niet huilen...
Toch blijft de pijn...!
Het is zo moeilijk...
Afscheid nemen kon ik niet...
Het ging zo snel...Er blijft verdriet...
Jij lachte altijd...
Was toch maar steeds vrolijk...
Ondanks het verdriet..
En soms heel erg veel pijn...
Vaak denk ik nu...
Aan de volgende woorden...
Kon ik maar even...
Nog bij je zijn...!
Er zijn zoveel vragen...
Waar ik nog mee zit...
Jij kunt ze alleen...
Beantwoorden aan mij...
Helaas is dit leven...
Voor jou nu voorbij....!
Ik geef je de rust nu...
En laat je dus los...!
Alleen dat klein plekje...
Dat noemen ze hart....
Ik draag je daar verder..
Met veel pijn en smart.
Dag lieve vriend.!!!
Het leven....
Als de vogels niet meer fluiten...
En de wind dan niet meer waait.
Blaadjes kunnen niet meer vallen...
Dat is toch een raar gebaar.
Laat ik dan voor jou gaan fluiten...
Ook gaan fladderen als de wind.
Sluit ik dan mijn ogen even...
Kijk dan op de wolken neer.
Voel me dan zoals een veertje...
Opgetild...Jij zet me neer.!
Met beide benen op de grond...
Brengt me weer naar werkelijkheid.
`T was een droom....
Hij komt nooit weer.!
Overleven...
Om het verdriet heen...Komt altijd toch nieuw leven.
De draad gaat soms kapot...Maar wordt toch weer geheeld.
De kunst om te leven...Voor iedereen apart.
Maar om te òverleven...Dat gaat vanuit je hart.
Soms is het wel vertraagd dan...En spat je droom uiteen.
Maar denk dan aan wat later...
Dan ben je niet alleen.!
Gevoel.
Een storm van gevoel...
Als wind zonder woorden.
Een rots in de branding...
Ik ben niet verloren.
Gedachten aan jou....
Zo diep als de zee.
Het strand met zijn schelpen...
Ik draag het allemaal mee.!
Schemering.
De schemering met roze wolken...
Gevels abrikoos gekleurd.
Mystieke stralen,vurige gloed...
Komt in mijn hart...
Tot in mijn bloed.
Een warm gevoel,
een tinteling...
Het is een droom...
Die mij beving.!
Vallende Bladeren.
De bladeren vallen...De lucht is niet blauw.
Er hangt nu veel mist...omgeving heel grauw.
Gedachten parkeren...in hoofd nu heel leeg.
Het draadje nu dunner....het rafelt een beetje.
Mijn denken verstoord...hierdoor niet actief.
Ik wil niet verstoren...wat ééns was zo goed.
Als zilver en roosje...gedichten gemeend.
Begrijpen is anders...
Ik doe het ook niet.!
Niet vandaag.
Niet vandaag...
Misschien dan morgen...
Soms vloeit er opeens een traan.
Je bent voor mij zo onbereikbaar...
Ik kan je toch niet laten gaan...
Tranen stromen door mijn hart...
Ik ruik je geur...
En voel dan smart...
Het strand ligt er verlaten bij...
De passie...
Het is toch niet voorbij.?
Een roos is....
Als een warme douche...
Ze omhelst je met haar warmte.
Haar heerlijke geur...
Ze zal er altijd zijn.
Ook als al het andere...
Vervlogen is in de tijd.!
Hou het vast....
Men voelt zich soms gevangen...
Al is het maar heel even.
Maar hou het toch maar vast...
Het is dan voor je leven.
Die schouder is niet meer...
Waar tranen mochten vloeien.
Gevoel soms zo ondiep...
Waarom de drang zo groot.
Met armen om je heen...
Die men je toen ook aanbood.
Je wilt ook niemand pijn doen.
En denkt,waar is de hoop...
Maar één ding weet je zeker...
Gevoel is niet te koop.
Stilte....Rust...
In de stilte van het verleden...
Vind ik rust nu in het heden....
En de weg van ook naar morgen...
Voel me daarin soms geborgen....
Maar mag ik dan toch ook schuilen...
En misschien ook even huilen....
Om de mensen met verdriet...
Er is soms niemand die het ziet....
Maar ik wil jou héél graag geven...
Veel gezondheid voor het leven.!!!
De tijd....
De tijd vaarwel...kon het nu maar...
De kou...stuur weg...dus....niet waar....
Je denkt wel ...we delen....vergeten...verleden.....
maar toch weer .....die kou....
Niet delen ...met jou....
De deur staat niet open....
Hij is voor mij dicht....
En steeds hoor ik zeggen....
Ik ben er voor jou....
Maar toch géén deur open...En sta in de kou....
De gaten die vallen...als drup op het ijs....
Mijn woorden...ze vliegen....
De wind neemt ze mee....
En weet je...de tijd.....
En kou ...en verleden....
Soms doet het je pijn....
Maar ach....wat is heden.?.......
Dans....
Zware tijden...soms niet te vermijden...
En storm en regen samengaat....
En geen gevoel...je achterlaat...
Luister dan even naar de wind....
Die zachtjes ruist...ook voor jou...
Zweef dan mee....denk niet terug...
Laat je ogen weer glinsteren....je wangen weer gloeien...
Neem een roos in je hand...Ruik haar heerlijke geur...
Koester deze momenten...de roos gaat weer bloeien...
Ook zeker voor jou....
Laat zien wie je bent.!!
Gekleurde stilte.....
Ontspoorde liefde...is als gekleurde stilte...
zo onwerkelijk....hallucineren....
Knoop van de liefde....zit dan op slot....
Zo bovennatuurlijk...onwerkelijk ook....
geboren ......geleefd.......gestorven.......
Maar vooral gestorven.......
Moet het begrijpen....Is het te begrijpen......
Léér ik het te begrijpen.....Néé...ik begrijp het niet.....!
Samen verder...
Je armen om me heen...
Jou lippen op de mijne...
Je siddert van geluk...
En voelt...je bent de zijne...
Alleen geen werk`lijkheid...
Die armen zijn er niet...
Geen lippen op de jouwe...
Waarom zoveel verdriet...
Geen liefde in je heden...
Jij alleen...Ik alleen...
Zo gaan we samen verder.!
Koelte...
De koelte van de nacht...Is warm voor mij als rozen.
Het bos waar ik verdwaal...Ik luister naar de bomen.
Vertellen mij van toen...En ook dan van het heden.
Een sluier van een web...Door spin voor mij gesponnen.
Een waas komt voor mijn ogen...Van dauw en mist voorbij.
Mocht ik een roos toch wezen...
Een roos...voor jou en mij.!
 |
|