Gedichten van Willeke...Deze gedichten mogen niet voor andere doeleinden gebruikt worden,zonder toestemming vooraf.

Mijn gedichten zijn veelal geschreven uit wat ik hoor en zie in dit leven...

Een traan...

Een traan zo zuiver...
Het oog nog helder.
Moment van geluk...
Heel even maar.
Een blik vol verlangen...
De wimpers nog vochtig.
De wind die gaat waaien...
En neemt dan de tranen...
Naar hogere sferen....
En laat ze verdampen.
Wat eens was zo zuiver...
Is nu alleen wind.

...Een roosje voor jou....door mij gegeven....

Opgenomen....

Ik voel me als een wervelwind.!!!
Opgenomen door de bomen...
De lucht...En zwevend boven alles...
Dan kijk ik naar jou...
Ik zie je dan gaan...
Met mij in gedachten...
Ik ben dan bij jou....

De witte roos...


Wit is de roos....die ik je geef...
Fris als de winter...En liefde ...beleef...
Soms ben je verdwaald...En ga je te ver....
Sluit even je ogen...En denk aan de roos...
Het zilver kleurt goud...verwarmend...verkoelend...
Inhoud zo mooi...werkelijkheid niet....
Verwarrend...herinnering....
Ik wil geen verdriet...!

Rust...

Mijn oog laat een traan......En denk nu aan jou....
Verlangend...vol hartstocht....
Geloof...hoop... en liefde....
Vaak zo onbegrepen...Mijn vurige wensen....
Die triestheid en pijn....
Dan weer die omhelzing...Begeerte...en lust...
Vlucht nu in de stilte...
Oh...geef me..die rust...!

Pijn....

Ik denk nu aan veel pijn....oh was er nu maar vreugde...
Alleen maar tranen en verdriet...
Men zegt...niet denken aan de dood...
Maar denken aan het leven....
Maar als ik jou zo zie...kan men toch niet verlangen...
Dat ik niet denk aan afscheid...
Je tijd is nu nog kort....Zo heeft men je gezegd...
En steeds maar weer die vraag....waarom toch jij.....
Het maakt me boos....zo machteloos...
Mijn gedachten zijn bij jou....
En weet je ...... Ik hou van jou...!!!

Ogen sluiten....

Ogen sluiten...vluchten ...nee....
Zonnestralen...neem me mee...
Hoge bergen...til me op...
Volle maan....toch weer wat licht....
De wilde zee....vergezicht...
Sterretjes glinsteren....soms ook mijn ogen...
Glinstertjes vallen... de regenboog vangt....
Ontvlucht ik de dag....
Een arm van de nacht...
Mijn ogen dan sluiten....
Maar vluchten......oh nee......

Dwalen...

Mijn gedachten gaan vaak dwalen...
Ben dan alles even kwijt....
Het is héél stil dan.....Géén geluidje...
Ben dan even....Héél erg rijk...
In mijn gevoel....en in mijn heden....
Een geur...muziek...zo heerlijk zacht...
Géén pijn...Maar liefde mij gegeven....
In gedachten...Van de nacht....
Mijn ogen wel vochtig....Maar niet van de tranen....
Geen duizenden vragen...Geluk nu voor mij......
Geen heden....verleden....Maar dwalen naar licht...
Beleef het met mij nu...En glimlach....Ik zwicht.....
Naar wolken...zo helder....Zo mooi en zo zacht....
We dwalen dan samen.....In `t diepst van de nacht..!!

Stilte.

De stilte...het verlangen.
Die blik in je ogen...gevangen.
Verzonken in gedachten...
Je armen om me heen.
De pijn niet wil verzachten...
De weg die ben ik kwijt.
Gevoel van machteloosheid...
Waarom kan jij niet geven.
Waar ik zo naar verlang...
Mijn hoofd dan op je schouder...
Je hand tegen mijn wang.
Die blik weer in je ogen...
Ik val...verdrink...ik ga.
Wat kan ik jou nog geven...
Als jij niet wil....versta!!

Passie.

Loop door gedachten...Naar plaatsen.ooit daar.
Met het aardse verbonden...Gedachten van waar.
De passie nog in mij...Verbonden met jou.
Ik koester het leven...Al begrijp ik het niet.
Omhelsd soms door kalmte...En dan weer door storm.
Toch reik ik het leven...Twee handen voor jou...
Mijn denken vertroebelt...Maar niet door de kou.
Mijn lippen die glijden...Heel zacht langs de lucht.
Zo licht en zo zuiver...Ik voel mij gekust.
Dan voel ik de diepte...Maar val er niet in.
Gesteund door de ruimte...Van liefde en wil.!!

Tastbaar.

O`h wat is het tastbaar...Herinnering aan de nacht.
Het licht van bliksemstralen...Geluid van donder zacht.
De regen valt in druppels...Op blaadjes zachtjes neer.
De druppels zijn als tranen...Een hand streelt deze weg.
Ik voel me als betovert...Omarmd door fluist`rend licht.
De wind giert door mijn lichaam...En voel me één met hem.
Ik tril dan als de blaadjes...De bliksem brandend vuur.
Ze kunnen mij niet blussen...Ik mis de nacht...
Van `t eerste uur.!!

Gedachten verstoord..

Gedachten verstoord...de reden niet vinden...
Wat zou ik graag vliegen...Naar andere oorden...
Wat rust in mijn hoofd...Met zon en ook licht...
Men trapt op een traan...en denkt aan de nacht..
Die traan drupt naar morgen...Heel langzaam en traag...
Op de rand van mijn leven...Stuur ik mijn gedachten...
Naar andere oorden...Ze zullen op me wachten..!!

Emoties...

Is het de liefde...of ook wel de lust....
Je moet je beheersen....Ik luister..ik zucht...
Emoties doen pijn...mijn ogen in brand...
De storm door mijn lichaam...Mijn hoofd dan verlamd...
Ik weet wat ik voel...en wat ik bedoel...
De storm door mijn lijf...En vraag je...O`h blijf..!!

Sterren...

Twijfel...rillen...Maar niet van de kou....
Tranen....regen...Maar de lucht is nu blauw...
Vermoeidheid...ziekte....De wind blaast ze weg...
De zomer...hij komt nu....Voor jou ook nabij...
Dansen en zingen....Dan ben je zo blij...
De wind en de zon...Als water en vuur....
De maan en de sterren...Al van `t eerste uur....
Natuur...wonder...prachtig...Ze is ook voor jou....
En geef je dan over....Aan dromen..aan liefde...
Zwijg dan van geluk....Of fluister heel zacht....
Naar sterren gaan kijken...Met jou in de nacht..!

Streling.

Is het de streling....maar zeker de zoen....
huid..oh zo zacht...je hartje in vlam...
dan ook nog wat tranen...maar worden gevangen...
warme lippen..je siddert..geluk...
gevecht.....en gevoel...maar steeds weer die streling....
Momenten..geluk...niet kiezen...niet delen...
Vergeven...ook daar....beroert dan het hart...
soms storm...en weer stilte...maar ook wel de smart...
Maar hart vol met liefde...gedachten..ze drijven...
Ver weg..neem ze mee...en geef dan de ruimte...
Een streling ...een zoen...je hartje in vlam...
Denk dan aan de liefde....
Ja zeker....Verlang...!

De nacht

Het is weer bijna nacht...
De dag is weer voorbij.
Gevoel van onverklaarbaarheid...
Men kent de oorzaak niet.
Ik kan het niet bevatten...
En is het weer voorbij.
Gevoel is niet te sturen...
Soms maakt het me niet blij...
Ik kijk dan in de nacht...
En voel me dan zo eenzaam.
Terwijl de maan toch schijnt....
Maar wolken drijven verder...
En nemen heel veel mee...
Graag wil ik mijn gedachten...
meegeven aan de maan.
Vertel ze aan de zon...
Die uit mijn ogen is.
Laat toch mijn tranen drogen...
Want als je naar me kijkt...
Wil ik met droge ogen...
Glimlachen voor altijd.!

Genen.

Verbonden zijn wij...door de genen... Neef en nicht...dat zijn wij toch?
Opgegroeid ,zijn wij tezamen... Gingen wij door dik en dun...
Als kind,en later ook als tiener... Dansen ..zingen...in de zon...
Niemand kon ons dan iets maken... Plezier dat stond bij ons voorop...
Een ander mocht niet tussenkomen... Want we waren maatjes saam...
Totdat de liefde in het spel kwam... En onze wegen gingen splitsen...
Jij ging daar...En ik hierheen... Niemand mag iets van mij zeggen....
Door het vuur ga jij...nog steeds... Jou vriendschap is voor mij bijzonder...
Jij bent voor mij een kameraad.. Ook ik voel mij met jou verbonden...
En sta ik klaar... Als jij het vraagt...
Want deze band is zo apart... Niemand begrijpt...maar weten wel...
Dat wat ons bind...is heel uniek... Het klinkt nog steeds...
Als mooie muziek.!!

Het licht

Het licht van mijn ogen...
Moet weer in mijn hart
Dan voel ik de dingen....
Die men ook wel ziet
Het licht moet veel dieper... 
En voel ik je hand.
Dan voel ik je hart...
Met licht in je ogen...
Het licht in mijn hart.

De vlam...

De vlam met gloed...gaat ze doven... voorgoed...
Muziek vervult de kamer...
De kruimeltjes van het geluid..Ik fluister nu in stilte...
Het water valt over mijn schrijversblad..
. Jou armen mijn leven omsluiten...
Mijn woorden naar jou...veelvuldig vloeien...
Die mijn gedachten laten gloeien...
Was er nu toch maar...wederzijds meer begrip...
Het brengt ons nu tot zwijgen...
Ga ik op reis...ik neem het mee...
Herinnering dan... aan ons twee.....
Jij liet me veel beleven...En gunsten mij gegeven...
Nog één keer wil ik dat je weet....
Ik zal je nooit vergeten..!!

Samen luisteren...

Samen luisteren...Naar de stilte.
Samen fluisteren...Over de stilte.
Samen voelen...Aan de bladeren.
Er gaat een rilling...Door je aderen.
Je ruikt de geur van dennenbomen.
Een vogel vliegt...heel hoog daarboven.
Soms zou ik wensen ...net als hij...
Was ik maar `n vogel...vrij en blij.
Maar ach...ik wil toch blijven luisteren...
En toch ook graag nog blijven fluisteren.!!

Verzonken...

Geef mij je hand...Als ik ben in waterland.
Verzonken in je ogen...Eindeloos van dromen.
Je adem in mijn hals...Toch is er nog die kloof.
Maar leven zonder liefde...Dan ben je niet kompleet.
Laat toch je hart dan spreken...Gevoelens respecteren.
Al gaat dat soms met pijn...Toch wil ik jou nu zeggen...
Als donker in de diepte...Van water klatergoud.
Ik hou van héél veel mensen.Maar ook ...
Héél veel van jou.!!

De mooie zee..

De zee,de zee..met al zijn pracht.
En ook met diepe geheimen...
Hij neemt ze steeds maar met zich mee.
De diepte in naar alle vissen...
En dan dat prachtige koraal.
Als hij ons alles kon vertellen...
Dan werd het één groot verhaal.
Hij laat ons mooie dingen zien...
Van krabje tot een schelp.
Van duin tot strand ...
En zoveel meer.
En geeft jou ook zijn grote hand...
Om òòk heel sterk te staan.!